Jak się zachowywać by nie pomagać pić? - Blog

Brak umiejętności kontrolowania swojego pragnienia alkoholowego warunkuje całkowitą utratę kontroli nad swoim zachowaniem, myślami, a w konsekwencji nad całym swoim życiem. Z tego powodu alkoholik popada w konflikty w rodzinie, jak i w pracy, często tracąc środki do życia. Niejednokrotnie popada w skrajną biedę lub bezdomność narażając swoją rodzinę na niedostatek lub jej rozpad.

Jest nadzieja dla alkoholików i ich rodzin. Mimo, że trzeba włożyć wiele trudu w wyjście z uzależnienia, finalna nagroda w postaci odzyskania normalnego życia jest tego warta.

W niniejszym artykule znajduje się kilka rad zarówno dla alkoholika, jak i dla członków jego rodziny, jak się zachowywać, by nie pomagać pić.

Alkoholizm zaliczany jest do chorób przewlekłych. Szczególnie na początku pomoc w wyzdrowieniu powinna polegać na ukazywaniu symptomów choroby, aby doprowadzić do zaakceptowania przez chorego stanu swojego zdrowia oraz wyeliminowania poczucia wstydu.
Alkoholika nie należy traktować jako hańbę rodziny. Powrót do zdrowia jest możliwy, tak samo jak w przypadku innych chorób.
Błędnym zachowaniem wobec alkoholika jest traktowanie go jak niesforne i niegrzeczne dziecko. W przypadku innych chorób takie zachowanie nie występuje, dlaczego więc alkoholik skazywany jest na tego typu oddziaływanie najbliższych?
Wypominanie, robienie wyrzutów, wdawanie się w zbędne dyskusje i kłótnie są nieskutecznymi strategiami radzenia sobie z alkoholikiem, szczególnie w momencie kiedy stan alkoholika wskazuje na spożycie napojów odurzających.
Podobnie jest w przypadku kazań i wykładów – nie mają one większego sensu ze względu na to, iż alkoholik zdaje sobie sprawę z tego, co jego najbliżsi chcą mu przekazać. Jedyne co można osiągnąć poprzez kazania, wykłady i inne sytuacje typu kłótnie, dyskusje, wyrzuty to prowokowanie kłamstw oraz obietnic nie mających realnych szans na dotrzymanie.
Tym samym przyjmowanie obietnic, które nie mają prawa się spełnić działa na niekorzyść zarówno dla rodziny żyjącej w ciągłej nadziei o poprawę sytuacji, jak i alkoholika, który nie dotrzymując słowa traci wiarę we własne możliwości.
Pozwalając się okłamywać, alkoholik może dojść do przekonania, iż potrafi przechytrzyć innych ludzi.
Stosowanie szantażu w formie Gdybyś … (np. mnie kochał, zależałoby ci na rodzinie itp.) to być przestał pić nie poprawia sytuacji, a wręcz ją pogarsza przez zwiększanie poczucia winy osoby uzależnionej. Przecież osobie przeziębionej nie powie się Gdybyś mnie kochał, to byś się nie przeziębił.
Rzucanie słów na wiatr w postaci gróźb nie będąc w stanie ich spełnić pozwala myśleć alkoholikowi, że jest się osobą niekonsekwentną, pozwalającą na wszystko.
Nie ma większego sensu kontrolowania ilości i częstotliwości spożywanego alkoholu przez alkoholika, ponieważ ma on tendencję do ukrywania swojego problemu – tym samym rodzina nigdy nie zna realnej skali problemu.
Przeszukiwanie domu i rzeczy osobistych w celu odnalezienia alkoholu skutkuje coraz większą kreatywnością alkoholika w zmianach kryjówek i schowków na alkohol.
Wspólne spożywanie alkoholu jedynie odwleka moment proszenia o fachową pomoc przez alkoholika. Tym samym jest to nieskuteczna metoda próby ograniczenia alkoholu alkoholikowi.
Nie należy wyręczać alkoholika i ukrywać przed nim skutków jego uzależnienia. Wszystko co może wykonać samodzielnie powinien robić sam. Tym samym postawa zbyt chroniąca, próbująca usunąć wszelkie problemy, zniszczenia, usprawiedliwianie nieobecności w pracy, spłaty długów powoduje, że alkoholik nie widzi w swoim postępowaniu niczego złego – tym samym nie dostrzega konieczności zmiany swojego zachowania, brakuje mu motywacji i chęci.
Okres wychodzenia z uzależnienia jest długi, trudny i żmudny. Należy przygotować się na wiele miesięcy, a nawet lat oddziaływań leczniczo-terapeutycznych.
Alkoholik, mimo iż tego nie pokazuje, potrzebuje wsparcia, cierpliwości, zrozumienia, ciepła i miłości w procesie leczenia swojego uzależnienia.
Warto rozważyć uczestnictwo w spotkaniach Anonimowych Alkoholików, a także skorzystać z pomocy psychologa, psychiatry i terapeuty.
Dobrym rozwiązaniem w przypadku niemożności utrzymania abstynencji jest zastosowanie wszywki alkoholowe Warszawa – można ją wykonać w każdym większym mieście, np. Warszawa.

Co możesz zrobić jako osoba współuzależniona?

Czerp jak najwięcej informacji z dostępnych źródeł na temat alkoholizmu i współuzależnienia.
Wyjdź do ludzi, nie ograniczaj kontaktów z dalszą rodziną i znajomymi. Jest to ważny krok w procesie zdrowienia całej rodziny. Relacje w rodzinie alkoholowej należy odbudować na nowych fundamentach. Warto zapoznać się ze wspólnotą Al.-Anon, która dedykowana jest bliskim osobom osoby uzależnionej. Jest to miejsce, gdzie uzyska się niezbędne wsparcie, a także stanowi pole do dzielenia się siłą i nadzieją. Tego typu grupy spotykają się często, nie trzeba od razu się otwierać i mówić o sobie, można przyjść i słuchać innych ludzi. Informacje o grupach można znaleźć w poradniach odwykowych lub dzwoniąc na telefon zaufania.
Jeśli będziesz czuć się już gotowa (lub gotowy) – porozmawiaj z dziećmi na temat waszej sytuacji domowej i o obecnym problemie z uzależnieniem jednego z rodziców. Temat wymaga powolnego i stopniowego oswajania. Pamiętaj, że w waszej rodzinie do tej pory dzieci były uczone o omijaniu tego tematu.
Podejmuj próby wyznaczania granic, zacznij stosować słowo NIE. Jeśli sytuacja tego wymaga, chroń siebie i dzieci. Przemyśl, czy liczne sytuacje dla ciebie niekomfortowe są normalne i wynikają z obowiązków małżeńskich. Przykładem może być wymuszane współżycie. Jesteś wolnym człowiekiem, szanuj swoje prawa i zasady.
Stwórz swoją pozytywną tożsamość na nowo. Dbaj o siebie, swoje interesy i dobre imię. Naucz się bronić. Jesteś ważną osobą, tak samo jak każdy inny człowiek. Zasługujesz na szacunek i dobre traktowanie.
Umożliwiaj alkoholikowi ponoszenie konsekwencji własnych działań i nadużywania alkoholu. Niech sam zacznie leczyć swój kac. Również samodzielnie może poprosić w pracy o dzień wolnego lub postarać się o zwolnienie od lekarza. Twoim zadaniem jest zaprzestanie udawania, że nic się nie stało.
Wobec swojego uzależnionego partnera wypróbuj metodę interwencji.
Nie bój się prosić o pomoc. Szukaj wsparcia u innych osób – dla siebie i dla dzieci. Niech zobaczą w tobie silną osobę, stań się bardziej konstruktywnym rodzicem.
Przestań wchodzić na terytorium alkoholika – powstrzymaj się od myślenia za niego, załatwiania za niego, życia za niego, wykazywania chęci za niego. Masz własne życie i on ma własne. Każdy z was może przeżyć jedynie jedno, własne życie.
Upewnij się, czy równowaga pomiędzy wspólnotą, a autonomią znajduje się we właściwym miejscu w waszej rodzinie. Może jedno z was potrzebuje więcej autonomii i samodzielności, a ktoś inny więcej wspólnoty?
Podejmuj próby stwarzania warunków otwartej i szczerej przestrzeni rozmów o sprawach istotnych dla waszej rodziny. Możliwe, że najpierw będziesz musiała lub musiał nauczyć się tego samodzielnie dla dobra ogółu.
Naucz się rozpoznawać i nazywać swoje uczucia, pragnienia, wartości oraz sposób postrzegania świata i innych osób. W ten sposób zadbasz o lepszą jakość swojego życia, a także relacje z innymi ludźmi.
Jeżeli coś ci się nie podoba, spróbuj to zmienić. Użalanie się i stawianie siebie w roli ofiary nie pomoże ci w osiąganiu celu, a jedynie obniży twoją samoocenę. Pamiętaj jednak, że możesz napotkać przeszkody, na które nie masz wpływu.
Jeżeli czujesz, że nie radzisz sobie z czymś, coś jest dla ciebie za trudne, nie bój się prosić o pomoc specjalisty. Wybierz kogoś, kto umiejętnie prowadzi terapię i leczenie uzależnień, w szczególności całych rodzin dotkniętych problemem alkoholowym.